-
1 zaprzątać
zaprzątać (-am) < zaprzątnąć> (-nę): zaprzątać k-o jemanden ganz in Anspruch nehmen, jemanden unentwegt beschäftigen;zaprzątać sobie głowę (I) unentwegt denken (an A), sich den Kopf zerbrechen (über A);to zaprząta jego uwagę das fordert seine ganze Aufmerksamkeit -
2 zaprzątnąć
zaprzątać (-am) < zaprzątnąć> (-nę): zaprzątać k-o jemanden ganz in Anspruch nehmen, jemanden unentwegt beschäftigen;zaprzątać sobie głowę (I) unentwegt denken (an A), sich den Kopf zerbrechen (über A);to zaprząta jego uwagę das fordert seine ganze Aufmerksamkeit
См. также в других словарях:
zawracać sobie głowę — Zaprzątać sobie czymś umysł, zadręczać się Eng. To bother or harry oneself … Słownik Polskiego slangu
zaprzątać — ndk I, zaprzątaćam, zaprzątaćasz, zaprzątaćają, zaprzątaćaj, zaprzątaćał, zaprzątaćany rzad. zaprzątywać ndk VIIIa, zaprzątaćtuję, zaprzątaćtujesz, zaprzątaćtuj, zaprzątaćywał, zaprzątaćywany zaprzątnąć dk Va, zaprzątaćnę, zaprzątaćniesz,… … Słownik języka polskiego
zaprzątać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaprzątaćam, zaprzątaća, zaprzątaćają, zaprzątaćany {{/stl 8}}– zaprzątnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, zaprzątaćnę, zaprzątaćnie, zaprzątaćnij, zaprzątaćnął, zaprzątaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fraszka — ż III, CMs. fraszkaszce; lm D. fraszkaszek 1. «bagatela, drobnostka, błahostka» Zaprzątać sobie głowę fraszkami. To dla mnie fraszka. 2. lit. «krótki, najczęściej żartobliwy lub liryczny wiersz, oparty na anegdocie lub dowcipnym koncepcie»… … Słownik języka polskiego
głupstewko — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm D, głupstewkowek, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. głupstwo w zn. 2.: Opowiadać głupstewka. Zaprzątać sobie głowę głupstewkami. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
zawrócić — dk VIa, zawrócićcę, zawrócićcisz, zawrócićwróć, zawrócićcił, zawrócićcony zawracać ndk I, zawrócićam, zawrócićasz, zawrócićają, zawrócićaj, zawrócićał, zawrócićany 1. «zmienić kierunek drogi na przeciwny temu, w którym się szło lub jechało; pójść … Słownik języka polskiego